بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو
ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو
دیوانه‌وار، آمده‌ام تا به قتلگاه
وقتی به استغاثه شنیدم، صدای تو
نقدینه‌ای که داشتم از اشک و خون دل
تقدیم کرد، دیده به گنبدنمای تو
پایان کعبه، کرب و بلا بود راه ما
آری حسین می‌دهد آخر پناه ما
خون خدا به کرب و بلا بود و حاجیان
در راه کعبه، وای بر این اشتباه ما
دلم گرفته به عشق تو پر شب جمعه
به سمت کرب و بلا رفته هر شب جمعه
دگر مرا بطلب محضرت که بنشینم
دم ضریح شما تا سحر شب جمعه
نازنین یار! مرا باز ندیدی! باشد! به گمانم که دل از من تو بریدی! باشد!
بود همواره امیدم که مرا می‌خواهی من همانم که نشستم به امیدی، باشد!
در سایۀ پر‌‌های علم گریه کنیم با شورش شعر محتشم گریه کنیم
ای کاش شب جمعه، کنار گودال با مادر صاحب حرم گریه کنیم
هر چند که زخم سینه از در دارد هم قلب پر از خون و مکدر دارد
هر هفته می‌آید به حرم تا گویند این کشتۀ سر بریده مادر دارد
یکدفعه عاشقم شد و کم کم مرا خرید زیبا و زشت، هرچه که بودم مرا خرید
مانند «جُون» قبل مُحَرَم شدم غلام مانند«عُون» بعد مُحَرَم مرا خرید
دیدم به طواف مرقد دوست
آلوده‌تری ز من نباشد
بالای سرش نماز خواندم
آن جا که سری به تن نباشد
تا زائر بیت وحی و عصمت شده‌ایم
مهمان، سرِ سفره‌ی ولایت شده‌ایم
در جشن ولادت حسین بن علی
از جانب اهل بیت دعوت شده‌ایم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
