این جمعه هم گذشت، نشد تا ببینمت

دادم به دل امید که فردا ببینمت

می‌خوانم از دو دست ابوالفضل تا مگر

یک شب میان روضۀ سقا ببینمت

چنان که وقت عطش جرعه‌ای گوارا را

طلب کنید فقط ساقی العطاشا را

هنوز جای علامت به شانۀ پدر است

سپرده زیر علم دست صاحبش ما را

دلم رود است و دریا چشم‌هایم فدای دست سقا چشم‌هایم

هزاران قطره باران می‌فرستم برای خیمه‌ها با چشم‌هایم

دل سقا و مولا، دست در دست کنار هم دو دریا، دست در دست

بدون دست، اما موج در موج بدون موج، اما دست در دست

دوتا دست و دل سقا یکی بود غم او با غم مولا یکی بود

یکی جان داشتند، اما دوتا بود دوتا دل داشتند اما یکی بود

دل و ساحل، دل و دریا، دل و دست دل و تنهاترین سقا، دل و دست

فدای غربت خواهر دل و جان فدای قامت مولا، دل و دست

ماهی گرفته مشک را بین دهان برعکس

حالا شده جای زمین و آسمان برعکس

از بس که زیبایی، سزاوار است ابرویت

سوی دو چشم خویش بردارد کمان برعکس

سقّای تشنه‌‌ای، همه عالم فدای تو!

بگْذار سیل اشک فشانم به پای تو

باران گریه‌های صمیمانه‌ی من است

تاوان تشنه ماندن اهل سرای تو

او تا رسید گریۀ دنیا شروع شد

سینه زنی عالم بالا شروع شد

این حسّ مادرانه که دست خودش نبود

دلشوره‌های زینب کبری شروع شد

گر کشم خاک پای تو در چشم

خاک را با نظر کند زر، چشم

گر به پای تو ریخت گوهر، اشک

تحفه از این نداشت بهتر، چشم