تو دست شسته‌ای ای عشق، از ملال خودت
حسین، دغدغه‌ات بود و بی خیال خودت
حسین، حرّی اگر داشت، من تو را حرّم!
ببند زخم سرم را به دستمال خودت
هرآنچه هست در این سینه، از تفضل توست
به غیر مال خودت هرچه هست مال خودت
کسی ز عهدۀ این روضه، برنمی‌آید
خودت به روضه بیا گریه کن به حال خودت
عجیب نیست به یاد رباب می‌افتم
ز بس که طعنه شنیدی تو از عیال خودت
نان گرم روضه را از شور میگیریم ما
از تنور سرد دوزخ، نور میگیریم ما
سردر هر بیت، پرچم میزنیم از اشک خویش
آخر شیرین زبانی، شور میگیریم ما
اذان سرمه می‌گویند در چشم شبستانش
صدای صبح می‌پیچید به صحن شبنمستانش
ز فرط تازگی زخم خدا را بی‌کفن دیدم
شنیدم با حصیر کهنه نتوان کرد پنهانش
نان گرم روضه را از شور میگیریم ما
از تنور سرد دوزخ، نور میگیریم ما
سردر هر بیت، پرچم میزنیم از اشک خویش
آخر شیرین زبانی، شور میگیریم ما
تو دست شسته‌ای ای عشق، از ملال خودت
حسین، دغدغه‌ات بود و بی خیال خودت
حسین، حرّی اگر داشت، من تو را حرّم!
ببند زخم سرم را به دستمال خودت
هرآنچه هست در این سینه، از تفضل توست
به غیر مال خودت هرچه هست مال خودت
کسی ز عهدۀ این روضه، برنمی‌آید
خودت به روضه بیا گریه کن به حال خودت
عجیب نیست به یاد رباب می‌افتم
ز بس که طعنه شنیدی تو از عیال خودت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
