در حیرتم که چرخ چرا غرق خون نشد
در ماتم حسین زمین واژگون نشد
چون آفتاب یثرب و بطحا غروب کرد
رخسار آفتاب چرا قیرگون نشد
چون فخر کاینات نگون شد ز پشت زین
بنیاد کاینات چرا سرنگون نشد
جان جهان ز جشم جهان رفت و وین عجب
این جان سخت از تن یاران برون نشد
افتاد آسمان امامت چو بر زمین
ساکت چرا سپهر و زمین بی سکون نشد
آن تیره شب دریغ که در دشت کربلا
بر رهنمای خلق کسی رهنمون نشد
«خاقان» به ماتم شه دین گفت بافغان
معدوم از برای چه این چرخ دون نشد
دردا که زندگی به دو عالم حرام شد
کین چرخ سفله دشمن دین را به کام شد
یارب همیشه دیدۀ خورشید تار باد
تا روز حشر سینۀ گردون فکار باد
داد از زمین و چرخ که بیداد کردهاند
این بیمراد باشد و آن برقرار باد
روزی که بر سنان سر آن سروران زدند
آتش به پیکر همۀ انس و جان زدند
دردا که نور چشم پیمبر شهید شد
دوران چرخ سفله به کام یزید شد
هر سو دلا به نیزه سر سروری ببین
غلطان به خاک و خون ز جفا پیکری ببین
گریان به درد و داغ پدر کودکی نگر
دلریش از فراق پسر مادری ببین
ای ساکنان عرش ز دل ناله برکشید
این داوری ز شعر بر دادگر کشید
آن نالهای که در غم یحیی کشیدهاید
در ماتم حسین علی بیشتر کشید
در حیرتم که چرخ چرا غرق خون نشد
در ماتم حسین زمین واژگون نشد
چون آفتاب یثرب و بطحا غروب کرد
رخسار آفتاب چرا قیرگون نشد
چون فخر کاینات نگون شد ز پشت زین
بنیاد کاینات چرا سرنگون نشد
جان جهان ز جشم جهان رفت و وین عجب
این جان سخت از تن یاران برون نشد
افتاد آسمان امامت چو بر زمین
ساکت چرا سپهر و زمین بی سکون نشد
آن تیره شب دریغ که در دشت کربلا
بر رهنمای خلق کسی رهنمون نشد
«خاقان» به ماتم شه دین گفت بافغان
معدوم از برای چه این چرخ دون نشد
دردا که زندگی به دو عالم حرام شد
کین چرخ سفله دشمن دین را به کام شد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
