روزی که بر سنان سر آن سروران زدند
آتش به پیکر همۀ انس و جان زدند
دردا که نور چشم پیمبر شهید شد
دوران چرخ سفله به کام یزید شد
زینب به شکوه گفت ببین یا محمدا
خورشید آسمان علی ناپدید شد
از بخت خویش و هستی خود وامصیبتا
کامیدوار این شد و آن ناامید شد
صبح امید آل نبی تیره شد چو شام
بر اهل شام آه که چون صبح عید شد
از دود آه و گریه ماتم در این عزا
گردون سیاه و دیدۀ انجم سفید شد
حاصل مباد کام تو تا حشر ای فلک
حاصل چو از تو کام یزید پلید شد
«خاقان» به ماتمش مژه تر کن که روز حشر
درهای خلد را مژۀ تر کلید شد
آل نبی ز جور فلک دربه در شدند
در هر خرابه ناله‌کنان نوحه‌گر شدند
یارب همیشه دیدۀ خورشید تار باد
تا روز حشر سینۀ گردون فکار باد
داد از زمین و چرخ که بیداد کردهاند
این بیمراد باشد و آن برقرار باد
هر سو دلا به نیزه سر سروری ببین
غلطان به خاک و خون ز جفا پیکری ببین
گریان به درد و داغ پدر کودکی نگر
دلریش از فراق پسر مادری ببین
ای ساکنان عرش ز دل ناله برکشید
این داوری ز شعر بر دادگر کشید
آن نالهای که در غم یحیی کشیدهاید
در ماتم حسین علی بیشتر کشید
روزی که بر سنان سر آن سروران زدند
آتش به پیکر همۀ انس و جان زدند
دردا که نور چشم پیمبر شهید شد
دوران چرخ سفله به کام یزید شد
زینب به شکوه گفت ببین یا محمدا
خورشید آسمان علی ناپدید شد
از بخت خویش و هستی خود وامصیبتا
کامیدوار این شد و آن ناامید شد
صبح امید آل نبی تیره شد چو شام
بر اهل شام آه که چون صبح عید شد
از دود آه و گریه ماتم در این عزا
گردون سیاه و دیدۀ انجم سفید شد
حاصل مباد کام تو تا حشر ای فلک
حاصل چو از تو کام یزید پلید شد
«خاقان» به ماتمش مژه تر کن که روز حشر
درهای خلد را مژۀ تر کلید شد
آل نبی ز جور فلک دربه در شدند
در هر خرابه ناله‌کنان نوحه‌گر شدند
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
