جهان و دور زمانش خرابه‌ها دیده است

خرابه‌ایّ و جهانی صفا، کجا دیده است؟

حریم اهل محبّت، خرابه‌ی شام است

در آن حرم دل ما، جلوه‌ی خدا دیده است

خرابه‌ای که گرفته در آن رقیّه مقام

خرابه نیست، بهشت است، دیده تا دیده است

رقیّه کرد به اشک این خرابه را آباد

ز سعی اوست که این بوستان، صفا دیده است

قرار‌گاه محبّان و قبله‌ی دل‌هاست

چنین خرابه کسی، کی شنیده یا دیده است؟

به خاک‌بوس درش، جذب کرده دل‌ها را

کرامتی که از این خانه، دیده‌ها دیده است

خراب کردن کاخ یزید از این‌ جا بود

بزرگ معجزه این است، آن ‌که را دیده است

به ناز خفته در آن جا عزیز‌ِ جان حسین

سه ساله‌ای که کران تا کران، بلا دیده است

سلام باد بر آن گوهر خرابه‌نشین!

که رنج شام و ستم‌های کربلا دیده است

به باغ حادثه‌ی سینه‌سوزِ عاشورا

شکفتن گل سرها به نیزه‌ها دیده است