اى حسینى که جهان در مِحَنت خون گرید!
آسمان بر تو و قبر و وطنت خون گرید
گلشن عشق بُوَد کرببلایت امّا
عوض خنده، گل این چمنت خون گرید
بُوَد آخرْ سخنت زمزمه‌ی واعطشا
دل هر سوخته بر آن سخنت خون گرید
جامه پوشید تو را زینب و هنگام وداع
دید بر پیکر تو پیرهنت خون گرید
بس که با نیزه و شمشیر به جانت زده‌اند
هر سر موى تو بر زخم تنت خون گرید
شد کفن کهنه حصیرى به تن صد چاکت
زخم‌هاى بدنت بر کفنت خون گرید
همه از داغ تو گریند ولى باز حسین!
دیده‌ی تو به یتیم حسنت خون گرید
در شب یازدهم انجمنى بود تو را
دل ما از غم آن انجمنت خون گرید
نیمى از راه بلا را تو به سر پیمودى
عالمى بر سر دور از بدنت خون گرید
ز غمت بس که دل ما و «مؤیّد» خون است
دل آن سوخته چون چشم منت خون گرید
اسلام ز سعی مسلمین ریشه گرفت
وز خون حسین نخل دین ریشه گرفت
نخلی که حسین روز عاشورا کاشت
از اشک عزای اربعین ریشه گرفت
سلام ما به بقیع و بقاع ویرانش
بر آن حریم که باشد ملک نگهبانش
سلام ما به بقیع، آن تجسّم غربت
گواه بر سخنم تربت امامانش
لطف امام هادى و نور ولایتش
ما را اسیر کرده به دام محبتش
بر لطف بى کرانۀ او بستهایم دل
امشب که جلوهگر شده خورشید طلعتش
سرچشمۀ خیر و برکات است حسین
معراج صلات و صلوات است حسین
فرمود نبی: نوشته بر ساقۀ عرش
مصباح هدی، فُلک نجات است حسین
اى حسینى که جهان در مِحَنت خون گرید!
آسمان بر تو و قبر و وطنت خون گرید
گلشن عشق بُوَد کرببلایت امّا
عوض خنده، گل این چمنت خون گرید
بُوَد آخرْ سخنت زمزمه‌ی واعطشا
دل هر سوخته بر آن سخنت خون گرید
جامه پوشید تو را زینب و هنگام وداع
دید بر پیکر تو پیرهنت خون گرید
بس که با نیزه و شمشیر به جانت زده‌اند
هر سر موى تو بر زخم تنت خون گرید
شد کفن کهنه حصیرى به تن صد چاکت
زخم‌هاى بدنت بر کفنت خون گرید
همه از داغ تو گریند ولى باز حسین!
دیده‌ی تو به یتیم حسنت خون گرید
در شب یازدهم انجمنى بود تو را
دل ما از غم آن انجمنت خون گرید
نیمى از راه بلا را تو به سر پیمودى
عالمى بر سر دور از بدنت خون گرید
ز غمت بس که دل ما و «مؤیّد» خون است
دل آن سوخته چون چشم منت خون گرید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
