اى مُحرمان مَحرم! بار سفر ببدید

 احرام حجّ خونین بار دگر ببندید

من خود خلیل عشق و چاووش کربلایم

 چاووش کربلا را بار سفر ببندید

عشق خداى خوانَد ما را به حجّ برتر

 دامان عشقبازى نک بر کمر ببندید

ما را رضاى جانان، اصل است و غیر از این فرع

 از آنچه او نخواهد، باید نظر ببندید

بر پرده‌هاى محمل، آیات خون نویسید

 بر گردن شترها زنگ خطر ببندید

در حجره‌هاى جنّت ماییم و وصل حوران

 از حِجر، دل بگیرید؛ چشم از حَجَر ببندید

هر کس شهید باشد، جاوید زنده باشد

 با پنجه‌ی شهادت بر مرگ در ببندید

در پیش تیغ و پیکان، جان را به کف بگیرید

 وز سوز تشنه‌کامى، دل در شرر ببندید

بر موج آب دریا داغ عطش گذارید

 وز داغ نوجوانان زخم جگر ببندید

اى دختران معصوم! دل از پدر ببرّید

 وى مادران مظلوم! چشم از پسر ببندید

عبّاس و اکبر من! بر گرد خواهر من

 بر هر که جز محارم، راه نظر ببندید

تقدیر ما «مؤیّد»! باشد چو در شهادت

هرگز نمی‌توانید دست قدر ببندید