در حریم رضوی بار دگر شور عزاست

کعبه‌ی عشق، عزادار غم عاشوراست

جاری از دیده‌ی زوّار رضا اشک غم است

روشن اندر کف خدّام رضا شمع عزاست

شمع‌ها اشک‌فشان، گریه‌کنان می‌گویند

که پریشان‌تر از این جمع پریشان، زهراست

کن مرا ای جگر سوخته! سیراب از اشک

اشک ما تسلیت قلب ولی‌نعمت ماست

رخت احرام سفید است ولی امشب دل

مُحرم جامه‌سیاه حرم کرببلاست

خطبه‌خوان حرم قدس رضا! امشب را

خطبه خوان با دل خونین که شب عاشوراست

امشب آیینه‌ی آن خیمه بُوَد نور نماز

امشب آن خیمه پُر از زمزمه و ذکر و دعاست

زیر آن خیمه، خدیوان فضیلت هستند

همه پروانه‌ی یک شمع که آن خون خداست

عاشقانی که به محراب نمازند امشب

ظهر فردا همه را دست و سراز جسم، جداست

سرخوش از لذّت گفتار حسینی امشب

همه را وعده‌ی دیدار خدا در فرداست

با سرافرازی اسلام و فروپاشی کفر

در دلم باز «مؤیّد» هوس کرببلاست