فراز منبر نی قرص ماه می‌بینم
خدای من نکند اشتباه می‌بینم
بتاب یوسف من بوی گرگ می‌شنوم
بتاب راه دراز است و چاه می‌بینم
نظاره می‌کنم از راه دور، سرها را
جوان و پیر و سفید و سیاه می‌بینم
به آیه‌های کتاب غمت که می‌نگرم
تمام را «به کدامین گناه» می‌بینم
به احترام سرت سر به مهر می‌سایم
و قتلگاه تو را قبله‌گاه می‌بینم
برپا شده است در دل من خیمۀ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی
عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی
دلم گرفته، هوای بهار کرده دلم
هوای گریۀ بی اختیار کرده دلم
رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شب دنباله‌دار کرده دلم
آهم برای آینه داری که گم شده است
یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است
تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند
در جستجوی بوی بهاری که گم شده است
می‌شود باز پرده‌ای دیگر
پرده‌ای سرخ، پرده‌ای پرپر
پرده‌ای، در میان آتش و دود
پرده‌ای، در میان خاکستر
ای فدای تو هم دل و هم جان
منم آنک حماسه‌ای دیگر
فراز منبر نی قرص ماه می‌بینم
خدای من نکند اشتباه می‌بینم
بتاب یوسف من بوی گرگ می‌شنوم
بتاب راه دراز است و چاه می‌بینم
نظاره می‌کنم از راه دور، سرها را
جوان و پیر و سفید و سیاه می‌بینم
به آیه‌های کتاب غمت که می‌نگرم
تمام را «به کدامین گناه» می‌بینم
به احترام سرت سر به مهر می‌سایم
و قتلگاه تو را قبله‌گاه می‌بینم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
