هزار آینه مبهوت بی شماری تو
هزار بادیه مجنون نی سواری تو
بهار آمده با لاله‌های سینه زنش
پی زیارت باغ بنفشه کاری تو
هلا که جمع نقیضین بوسه وعطشی
ندیده‌ام لب خشکی به آبداری تو
چه جای نغمه در این روزگار یأس مگر
به روی دست تو پرپر نشد قناری تو؟
هم او که نامه برایت نوشت، با خنجر
ببین که آمده از پشت سر به یاری تو
دریغ؛ کاری از این طبع مرده ساخته نیست
به جز شمردن گلزخم‌های کاری تو
به ما مخند که جای گریستن بر خویش
نشسته‌ایم دمادم به سوگواری تو
برپا شده است در دل من خیمۀ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی
عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی
دلم گرفته، هوای بهار کرده دلم
هوای گریۀ بی اختیار کرده دلم
رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شب دنباله‌دار کرده دلم
آهم برای آینه داری که گم شده است
یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است
تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند
در جستجوی بوی بهاری که گم شده است
می‌شود باز پرده‌ای دیگر
پرده‌ای سرخ، پرده‌ای پرپر
پرده‌ای، در میان آتش و دود
پرده‌ای، در میان خاکستر
ای فدای تو هم دل و هم جان
منم آنک حماسه‌ای دیگر
هزار آینه مبهوت بی شماری تو
هزار بادیه مجنون نی سواری تو
بهار آمده با لاله‌های سینه زنش
پی زیارت باغ بنفشه کاری تو
هلا که جمع نقیضین بوسه وعطشی
ندیده‌ام لب خشکی به آبداری تو
چه جای نغمه در این روزگار یأس مگر
به روی دست تو پرپر نشد قناری تو؟
هم او که نامه برایت نوشت، با خنجر
ببین که آمده از پشت سر به یاری تو
دریغ؛ کاری از این طبع مرده ساخته نیست
به جز شمردن گلزخم‌های کاری تو
به ما مخند که جای گریستن بر خویش
نشسته‌ایم دمادم به سوگواری تو
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
