اگر چه لعل تو، آب و تن تو، تاب ندارد
دلت هوای دگر، غیر روی باب ندارد
تو آن نه‌ای که جواب عموی خویش نگویی
لَبت ز بی‌رَمَقی، نیروی جواب ندارد
نمی‌رسید اگر بر رکاب، پای تو، جا داشت
که چشمِ قابلِ پایِ تو را رکاب ندارد
دو نرگس تو به خوابند و مادر تو نداند
که بخت او، سرِ برخاستن ز خواب ندارد
اگر شده تن تو، پایمال اسب، چه باکت؟
که غم ز بوتۀ آتش، طلای ناب ندارد
ولی بگوی به گلچین، تلاش بیهُده داری
گلی که آب نخورده، دگر گلاب ندارد
ذبیح، پا به زمین سود و یافت چشمۀ زمزم
تو پا مَسای، عمو دسترس به آب ندارد
ای پنجمین امام که معصوم هفتمی
از ما تو را ز دور «سلامٌ علیکمی»
بر درد جهل خلق، ز عالم طبیبتر
نامت غریب و قبر، ز نامت غریبتر
از مهر، آسمان مدینه اثر نداشت
من سفرهام کباب، به غیر از جگر نداشت
«ما آن شقایقیم که با داغ زادهایم»
جز داغ دل، نصیب، جگر بیشتر نداشت
من نرد غم لیلی لیلا زدهام
دلخونم و چون لاله به صحرا زدهام
آنجا که سفینه النجاهاست، حسین
دریا، دلِ عشق و من به دریا زدهام
قمار عشق را خوش برده بودی
سرت آنجا که باده خورده بودی
تو بودی زخمۀ زخمیّ بیداد
که عمری بی صدا بودیّ و فریاد
اگر چه لعل تو، آب و تن تو، تاب ندارد
دلت هوای دگر، غیر روی باب ندارد
تو آن نه‌ای که جواب عموی خویش نگویی
لَبت ز بی‌رَمَقی، نیروی جواب ندارد
نمی‌رسید اگر بر رکاب، پای تو، جا داشت
که چشمِ قابلِ پایِ تو را رکاب ندارد
دو نرگس تو به خوابند و مادر تو نداند
که بخت او، سرِ برخاستن ز خواب ندارد
اگر شده تن تو، پایمال اسب، چه باکت؟
که غم ز بوتۀ آتش، طلای ناب ندارد
ولی بگوی به گلچین، تلاش بیهُده داری
گلی که آب نخورده، دگر گلاب ندارد
ذبیح، پا به زمین سود و یافت چشمۀ زمزم
تو پا مَسای، عمو دسترس به آب ندارد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
