از دل شب زدۀ مکه سحر می‌آید

عاقبت عمر شب شهر به سر می‌آید

بال جبریل روی خاک زمین فرش شده

دارد از عرش خداوند خبر می‌آید

سینه‌ام چون تلاطم دریا

چشم من چشمۀ غم دنیا

داده‌ام این دل اسیرم را

دست بال و پر کبوترها

لشکر کوفه به میدان دو برادر می‌دید

کربلا بار دگر عرصۀ محشر می‌دید

وقت تکبیر شد و گفت که ماشاءالله

پسر فاطمه رزم دو دلاور می‌دید

در دل زخمی خود درد نهانی دارم
دیده‌ام خون شده و اشک فشانی دارم

در همین شهر خودم فاتحه‌ام را خواندم
بی کسم، در دل شب فاتحه خوانی دارم