چشم‌هایش همه را یاد مسیحا انداخت
در حرم زلزلۀ شور تماشا انداخت
هیچ چیزی که نمی‌گفت فقط با گریه
جلوی پای عمو بود، خودش را انداخت
با تعجب همه دیدند غم بدرقه‌اش
کوه طوفان‌زده را یک تنه از پا انداخت
***
بی‌زره رفت و بلافاصله باران آمد
هرکس از هر طرفی سنگ به یک جا انداخت
بی‌تعادل سر زین است ـ رکابی که نداشت ـ
نیزه‌ای از بغل آمد زد و او را انداخت
اسب‌ها تاخته و تاخته و تاخته‌اند
پس طبیعی است چه چیزی به تنش جا انداخت
با عمو گفتن خود جان عمو را برده
آنکه چشمش همه را یاد مسیحا انداخت
چشمی که رزق اشک جاری را ببیند
قطعاً بهشت رستگاری را ببیند
عمر شکوفه، از خودش تا میوۀ خوب
باید که باران بهاری را ببیند
زرد و کبود و سرخ شد اما هنوز هم
دارد عزای دیدن بابا هنوز هم
تا تاول دوبار‌ه‌ای از راه می‌رسد
با گریه آه می‌کشد آن را هنوز هم
رسید وقت رسیدن به ضربه‌های کسی
شکست حنجـره اما به زیر پای کسی
آهای خنجـر کهنه! نمی‌شود نبری؟
نمی‌شود که بمیرد کسی به جای کسی؟
تا سحر مانده تو خورشید درخشان شده‌ای؟
گل آغوش من سوخته دامان شده‌ای؟
مادرم تاب ندارم که ببینم خاری
رفته در پات و کمی غمزده از آن شده‌ای
چشم‌هایش همه را یاد مسیحا انداخت
در حرم زلزلۀ شور تماشا انداخت
هیچ چیزی که نمی‌گفت فقط با گریه
جلوی پای عمو بود، خودش را انداخت
با تعجب همه دیدند غم بدرقه‌اش
کوه طوفان‌زده را یک تنه از پا انداخت
***
بی‌زره رفت و بلافاصله باران آمد
هرکس از هر طرفی سنگ به یک جا انداخت
بی‌تعادل سر زین است ـ رکابی که نداشت ـ
نیزه‌ای از بغل آمد زد و او را انداخت
اسب‌ها تاخته و تاخته و تاخته‌اند
پس طبیعی است چه چیزی به تنش جا انداخت
با عمو گفتن خود جان عمو را برده
آنکه چشمش همه را یاد مسیحا انداخت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
