از آسمان هفتم اگر سر برآورم 

اعلام می‌کنم که فقط خاک این درم

مِهر تو بود شیرۀ جان در وجود من

از لحظه‌ای که شیر به من داد مادرم

با دشمن تو تا ابدالدهر دشمنم

حتی اگر بود پدرم یا برادرم

من از در سرای تو جایی نمی‌روم 

حتی اگر جواب کنی باز نوکرم

تا زنده‌ام حسینی‌ام و کربلایی‌ام 

ارباب من حواله نده جای دیگرم

گیرم که خاک پای مرا کیمیا کنند

خاک درت اگر نشوم خاک برسرم

آدم مگر نه نام تو را بُرد و گریه کرد 

من نیز ارث از پدر خویش می‌برم 

از بس دلم به کرببلایت گرفته انس 

انگار هر شب است ضریح تو دربرم

هر روز دل مسافر گودال قتلگاه

هر شب سرت به نیزه بود در برابرم

با کثرت گناه خود اعلام می‌کنم 

من میثم پیمبر و آل پیمبرم