سراپا تشنگی، امّا دلش دریاتر از دریا

و رقصی در میان خون خود زیباتر از زیبا

چه شوری داشت آن شیدایی­‌ات بالا بلند من

که در میدان دل، سر برده‌­ای بالاتر از بالا

هزاران ارغوان در شعلۀ  زخم تو پنهان بود

میان آن همه سوز عطش، پیداتر از پیدا

نمی‌­دانم چرا آبی‌­ترین رود جهان حتّآ

نزد آبی به کام تشنۀ سقّاتر از سقّا

به روز واقعه، آوازی از جنس دگر خواندی

و می­‌دیدی صدایت می‌­وزد فرداتر از فردا

گلویت را ملائک بوسه می‌­دادند و می‌­دیدند

خدا هم بوسه می‌­زد بر لبت، تنهاتر از تنها

به پای نینوا، ما بی­نوایان محشری داریم

که این محشر به بوی تو شود کبراتر از کبرا

تو ای آزاده، ای خون خدا، عاشق‌ترین عاشق

دل ما از قیام تو شده شیداتر از شیدا