آن ظهر که فریاد عطش از جگرت ریخت
باران غزل‌های خدا دور و برت ریخت
قرآنی و «والشّمس» نگاه تو غم‌آلود
بر خاک چه شد واژه به واژه «قمر»ت ریخت
ای عشق که در پیلۀ پرواز بسوزی
پروانگی‌ات سوخت و از بال و پرت ریخت
خورشید شریک غم تو، جرعه به جرعه
در بدرقه‌ات داغ سفر پشت سرت ریخت
پیغمبر من! وقت عروج تو رسیده است
انگیزۀ معراج، خدا در سفرت ریخت ...
لب تشنگی‌ات مبدأ تاریخ عطش بود
آن ظهر که فریاد عطش از جگرت رخت
گودال پر از بغض انارینۀ سیب است
تا «ناحیه» از ندبۀ سرخ پسرت ریخت
آمد محرم، صاحب غم‌ها کجایی؟
ای داغدار اشک و ماتم‌ها کجایی؟
ای خسته از انبوه آدم‌ها کجایی؟
اصلا بگو آقا محرم‌ها کجایی؟
نیزه‌دارت به من یتیمی را، داشت از روی نی نشان می‌داد
زخم هرچه گرفت جان مرا، هر نگاهت به من که جان می‌داد
تو روی نیزه هم اگر باشی، سایه‌ات همچنان روی سر ماست
ای سر روی نیزه! ای خورشید! گرمیت جان به کاروان می‌داد
دو دست سبز او در آب می‌خورد
مگر او بی‌برادر آب می‌خورد؟
به لبخند گل شش‌ماهه سوگند
عطش، از آتشِ «در» آب می‌خورد
اگر لب‌تشنه اما بی‌بدیل است
زلال عشق را تنها دلیل است
شفاعت را به دستش می‌سپارند
که او از جانب زهرا وکیل است
آن ظهر که فریاد عطش از جگرت ریخت
باران غزل‌های خدا دور و برت ریخت
قرآنی و «والشّمس» نگاه تو غم‌آلود
بر خاک چه شد واژه به واژه «قمر»ت ریخت
ای عشق که در پیلۀ پرواز بسوزی
پروانگی‌ات سوخت و از بال و پرت ریخت
خورشید شریک غم تو، جرعه به جرعه
در بدرقه‌ات داغ سفر پشت سرت ریخت
پیغمبر من! وقت عروج تو رسیده است
انگیزۀ معراج، خدا در سفرت ریخت ...
لب تشنگی‌ات مبدأ تاریخ عطش بود
آن ظهر که فریاد عطش از جگرت رخت
گودال پر از بغض انارینۀ سیب است
تا «ناحیه» از ندبۀ سرخ پسرت ریخت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
