تو!
روشن‌ترین ستارۀ دنباله داری
که بر مدار زمین نشست
طوفانی که بر گسترۀ خاک گذشت
و شفق
پرچمی که برافراشتی
بر وسیع دل‌ها خیمه زدی
وزان پس
مَشک چشمان ما
از غیرِ اشک تهی است
تو با محرم می‌آیی
در تاسوعا به اوج می‌رسی
و در عاشورا تکرار می‌شوی
چشمی که تو را نگرید
بینا نیست
و دلی که با تو نیست، تهی است
هستی، وامدار توست
شهامت
از تو به اوج عظمت نشست
و شهادت
کرامتی که احیایش کردی
و به ارث
بر پسینیان
واگذاشتی
آه! ای روشن‌ترین ستاره!
باید که ناشناخته بمانی!
آن جا که مدرن‌ترین ابزار بینش
جز چشمِ تنگِ تلسکوب نیست
تو!
روشن‌ترین ستارۀ دنباله داری
که بر مدار زمین نشست
طوفانی که بر گسترۀ خاک گذشت
و شفق
پرچمی که برافراشتی
بر وسیع دل‌ها خیمه زدی
وزان پس
مَشک چشمان ما
از غیرِ اشک تهی است
تو با محرم می‌آیی
در تاسوعا به اوج می‌رسی
و در عاشورا تکرار می‌شوی
چشمی که تو را نگرید
بینا نیست
و دلی که با تو نیست، تهی است
هستی، وامدار توست
شهامت
از تو به اوج عظمت نشست
و شهادت
کرامتی که احیایش کردی
و به ارث
بر پسینیان
واگذاشتی
آه! ای روشن‌ترین ستاره!
باید که ناشناخته بمانی!
آن جا که مدرن‌ترین ابزار بینش
جز چشمِ تنگِ تلسکوب نیست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
