خَم کرده غمت پشت صنوبرها را
آورده به لب، جان کبوترها را
از دست بریده‌ات غزل می‌ریزد
حالا چه کنم جنون دفترها را؟
آشفته و تب‌دار و برافروخته‌اند
در آتش اشتیاق تو سوخته‌اند
امروز فرشته‌ها به گنجینۀ عرش
از خون خروشان تو اندوخته‌اند
آشفتگی از نگاه مجنون پیداست
از آتش گونههای گلگون پیداست
از دورترین نقطه به او خیره شوید
مانند جزیرهای که در خون پیداست
دریای دلت راهی ساحل‌ها شد
دست تو کلید حل مشکل‌ها شد
پرواز به آزادگی‌ات می‌بالد
عشقت سند سلامت دل‌ها شد
یک جرعه نخورد تا نفس تازه کند
برداشت عَلَم که عشق، اندازه کند
می‌خواست خدا کتاب عاشورا را
با دست به خون نشسته شیرازه کند
خَم کرده غمت پشت صنوبرها را
آورده به لب، جان کبوترها را
از دست بریده‌ات غزل می‌ریزد
حالا چه کنم جنون دفترها را؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
