سرودم از غم دستی که هرگز...

شکوه ماتم دستی که هرگز...

خدا قسمت کند بر شانۀ من

بماند پرچم دستی که هرگز...

رها مانده است بر شن‌ها چه دستی!

جدا از پیکر سقا، چه دستی!

عموی ماه! بعد از دست‌‌هایت

بگیرد دست بابا را چه دستی؟

من و یک درد، یک اندوه رایج

و بیم روز اعلام نتایج

بدون دست‌‌های مهربانت

چه خواهم کرد، یا باب‌الحوائج؟

نوای سینه به هر دم فقط اباالفضل است

یگانه صاحب پرچم فقط اباالفضل است

رعیت‌اند همه خلق و پادشاه است او

بدان که مالک ما هم فقط اباالفضل است

هم از درد و غم می‌نویسم

هم از باران نم نم می‌نویسم

سه تا حرف

ع

م

و

را در دوبیتی

جدا افتاده از هم می‌نویسم

نه تنها لحظۀ پرواز بارید

تمام عمر با اعجاز بارید

تو باران نیستی، باران کسی بود

که دست از دست داد و باز بارید

رسید و دست‌هایش نقطه‌چین بود

علم بر دست و دستش بر زمین بود

چه ناآرام می‌بارید باران

دل هر قطره یک ام‌البنین بود

رسید و دست‌هایش نقطه‌چین بود ................ع ................م ................و

دو بیتی بود، از باران خبر داشت

نگاهش شوق باران بیشتر داشت

دو دست ماه را از روی شن‌ها

رسید و

خم شد و آرام برداشت

تو را باران، تو را دریا سروده است

خدا در مصرعی زیبا سروده است

کنار دست‌های تو تمام

دوبیتی‌های دنیا ناسروده است