خاک حرم رسید، دوا نیز داده شد

آب حرم رسید، شفا نیز داده شد

ما طور خواستیم، مقیم حرم شدیم

ما جلوه خواستیم، خدا نیز داده شد

خواستم تا شبی قلم بزنم

خط سرخی به روی غم بزنم

خواستم تا به یاری خورشید

در سیاهی شب قدم بزنم

تا که مخلوط عشق و عقلم را

باز از نو دوباره هم بزنم

بگذار زیر پای تو نقاشی‌ام کنند

در دومین هجای تو نقاشی‌ام کنند

مثل کبوتران شب جمعهٔ حرم

بگذار در هوای تو نقاشی‌ام کنند

دوباره آمده‌ام تا به من بها بدهی

مرا مریض کنی و مرا شفا بدهی

گره به کار من افتاده، ای کلید بهشت

خدا کند که به من فرصت دعا بدهی

من از زیارت قبلی خراب‌تر شده‌ام

خدا کند به منِ بی پناه جا بدهی

ما را برای گدایش شدن آفریدند

قُمریِ آب و هوایش شدن آفریدند

او را برای طواف و برای عروج و

ما را برایِ برایش شدن آفریدند

گوشه‌ای از حرای حجرۀ خویش

نیمه شب‏‌ها، خدا خدا می‌‏کرد

طبق رسمی که ارث مادر بود

مردم شهر را دعا می‌کرد

دل، گرفته یاد ایوان بقیع

دیده‌ای داریم گریان بقیع

حیف بر خاکش بتابد آفتاب

سایۀ عرش است بر جان بقیع

اصلاً حسین جنس غمش فرق می‌کند

این راه عشق، پیچ و خمش فرق می‌کند

اینجا گدا همیشه طلبکار می‌شود

اینجا که آمدی کرمش فرق می‌کند

آفـریدند مــرا تـا کـه گـدایت باشـم

کشتۀ پیچش آن زلف رهایت باشم

آفریدند مرا تا که سر سفرۀ اشک

دائماً منتظـر لطف و عطــایت باشم

مى‌گرددم دو دیده پریشان و جان، غریب

در منظرى که نیست به هفت آسمان، غریب

یا رب، بقیع، قطعه‌اى از آسمان توست

پیچیده در غبار زمین و زمان، غریب

آن گوهرى که بود مَلک خادم درش

خفته ست در کنار حَرَم، بى نشان، غریب

روشنگر است نالۀ پشت شرارها

چون آفتاب، در همۀ روزگارها

روشن‌تر است از همۀ روزها شبش

شب دیدنی ست، جلوۀ شب زنده‌دارها

رسیده قافله و چشم‌های تر دارد

برای ام بنین کاروان... خبر دارد

خدا کند که مراعات سن او بشود

که نقل حادثه بر قلب او ضرر دارد