- قصیده و غزل
- مثنوی
- رباعی و دوبیتی
- قطعه
- مفرد
- مسمّط و قالبهای ترکیبی
- ترجیعبند و ترکیببند
- مستزاد
- چهارپاره
- بحرطویل
- نیمایی
- سپید
- غزل مثنوی
- غزال و قالبهای دیگر
- امام علی (ع)
- امام حسن مجتبی (ع)
- امام حسین (ع)
- امام سجاد (ع)
- امام محمد باقر (ع)
- امام جعفر صادق (ع)
- امام موسی کاظم (ع)
- امام رضا (ع)
- امام جواد (ع)
- امام علی النقی (ع)
- امام حسن عسکری (ع)
- امام زمان (عج)
- فرزندان و اهل بیت امیرالمومنین (ع)
- فرزندان و اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)
- فرزندان و اهل بیت امام حسین (ع)
- سایر هاشمیان و بستگان اهل بیت (ع)
- جناب حرّ بن یزید ریاحی
- جناب هانی بن عروه
- جناب حبیب بن مظاهر
- جناب مسلم بن عوسجه
- جناب جون بن جوی (غلام سیاه)
- جناب زهیر بن قین
- جناب وهب بن حباب
- سایر یاران امام حسین (ع)
- جامع یاران امام حسین (ع)
- جناب عابس بن ابی شبیب
- ولادت امام موسی کاظم (ع)
- اربعین حسینی
- رحلت رسول اکرم (ص)
- شهادت امام حسن مجتبی (ع)
- شهادت امام رضا (ع)
- شهادت حضرت رقیه (س)
- ولادت امام محمد باقر (ع)
- شهادت امام علی النقی (ع)
- ولادت امام جواد (ع)
- ولادت حضرت علی اصغر (ع)
- ولادت امام علی (ع)
- وفات حضرت زینب (س)
- شهادت امام موسی کاظم (ع)
- مبعث رسول اکرم (ص)
- ولادت امام حسین (ع)
- ولادت حضرت عباس (ع)
- ولادت امام سجاد (ع)
- ولادت حضرت علی اکبر (ع)
- ولادت امام زمان (عج)
- ولادت حضرت رقیه (س)
- حرکت کاروان امام (ع) از مدینه
- عید سعید فطر
- سالروز تخریب حرم ائمه بقیع (ع)
- وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)
- شهادت حضرت حمزه (ع)
- شهادت امام جعفر صادق (ع)
- ولادت حضرت معصومه (س)
- روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع) (شاهچراغ)
- ولادت امام رضا (ع)
- روز زیارتی خاص امام رضا (ع)
- شهادت امام جواد (ع)
- سالروز ازدواج امیرالمومنین (ع) و حضرت زهرا (س)
- شهادت امام محمد باقر (ع)
- روز عرفه
- شهادت جناب مسلم بن عقیل و جناب هانی بن عروه
- عید سعید قربان
- ولادت امام علی النقی (ع)
- عید غدیر خم
- روز مباهله
خجل ز تشنگیاش، موج آب خواهد شد
گواه غربت او، آفتاب خواهد شد
به یاد خشکیِ لبهاش تا جهان باقی است
روان، سرشک ز چشمِ سحاب خواهد شد
چون در حریم خسرو دین، قحط آب شد
دلهای کودکان حسینی، کباب شد
اصغر به گاهواره ز سوز عطش، پریش
چون گیسوان مادر زارش، رباب شد
از مکّه چون به عزم سفر، بست بار خویش
لبیّک گفت، دعوت پروردگار خویش
از شوق وصل دوست، سر از پا نمیشناخت
آنسان که داده بود ز کف، اختیار خویش
بر روی دست، اصغر خود را گرفت و گفت
در پیشِ تیرِ حادثه با کردگار خویش:
ناله برآورْد کای شاخۀ ریحان من!
وی گل نورستۀ گلشن دامان من!
ای به سر و دوش من، زینت آغوش من!
مکن فراموش من، جان تو و جان من!
الا! اهل حرم! من از یم خون، گوهر آوردم
فروزان اختری از مهر تابان، بهتر آوردم
گلو پاره، بدن گلگون، دهن خونین، دو لب خندان
گل از بهر سکینه، در عزای اکبر آوردم
طفل دل، شوریدگی از سر گرفت ذیل دامان علیاصغر گرفت
وه! چه اصغر؟ کاینات او را طفیل وه! چه اصغر؟ ممکنات او را به ذیل
شد چو خرگاه امامت، چون صدف خالی از دُرهای دریای شرف
شاه دین را گوهری بهر نثار جز دُر غلتان نمانْد اندر کنار
هان! بیا، ای کودک دلخستهام! مرغک لبتشنهی پربستهام!
تا به اوج عشق، پروازت دهم نیکفرجامی ز آغازت دهم
بار دیگر آمد از خرگاه عشق خشکلب طفلی به دست شاه عشق
روی دست شاه، همچون قرص ماه نور رویش بسته بر خورشید، راه
بود شه را گوهر یکدانهای شیرخواری، پیر هر فرزانهای
مادرش بر حال او، گریان شده بهر آن لبتشنه، سرگردان شده
کودک ناخوردهشیر حقپرست چون سپند از مجمر گهواره جَست
گفت: بابا! غم مخور، یارت منم باعث گرمیّ بازارت منم
مانْد از یاران آن شاه کبار در حرم، طفل صغیر شیرخوار
وه! چه اصغر؟ مظهر آیات «هو» عالم اکبر، طفیل ذات او
-
ما را دنبال کنید!