امشب بهانه‌ها همگی جور می‌شود

حتی شراب کاسه‌ای از نور می‌شود

وقتی نگاه یار قدم رنجه می‌کند

چشم تمام صاعقه‌ها کور می‌شود

امشب دل بیدارم دارد سحری دیگر

وز زمزمه‌ام بر دل ماند اثری دیگر

در سامره می‌بینم قرص قمری دیگر

وز بیت ولا بر لب دارم خبری دیگر

آفرینش از گل نرگس گلستان است امشب

آسمان دریا ولی دریای غفران است امشب

سامره سرسبزتر از باغ رضوان است امشب

گام گامش بوسه گاه حور و غلمان است امشب

آسمان امشب زمین را بوسه باران می‌کند

فرش دارد عرش را در خاک مهمان می‌کند

باز هم دارد ملک سجده به انسان می‌کند

سفره‌ها را دست حق دارد پر از نان می‌کند

در خواب‌های بی سر و سامانمان بمان ای آخرین ستارۀ اندوه ِ آسمان در کنج خلوت شب تشویش رخنه کن با ما سرود ِمی‌‌رسم از راه را بخوان تصویر تو بزرگترین باور من است مردی همیشه داشته لبخند بر لبان

باز در دستان من شور قلم اعجاز کرد

زخم هجران از زبان واژه‌ها سر باز کرد

داغ آن یار سفر کرده همان یوسف‌ترین

در ردیف غم نوای قلب ما را ساز کرد

آشوب به غارت بَرد این قافله‌ها را

صدها پَر جاماندۀ این چلچله‌ها را

از کعبه به خونخواهی این قوم به پا خیز

پاسخ بدهد خنجرتان حرمله‌ها را

عشق از آیۀ ایثار تو تفسیر شده

واژه‌ها بین صفات تو زمین‌گیر شده

می‌نویسد قلم امشب غزلی شورانگیز

که در آن بیت به بیتش ز تو تقدیر شده

عشقت مرا دوباره از این جاده می‌برد سخت است راه عشق ولی ساده می‌برد   پای پیاده آمدم و شوق وصل تو من را اگر چه از نفس افتاده، می‌برد   دل‌های عاشقان جهان کربلای توست نام تو را هر عاشق آزاده می‌برد

وقتی که ماه مهر تو در آسمان نشست تصویر تشنگی به رخ کهکشان نشست  آخر به خضر و چشمۀ آب بقا رسید هر عاشقی به معرکه تا پای جان نشست  

روزی هزار بار که شکر خدا کنیم شاید که حق آمدنش را ادا کنیم

شب‌های ماتم آمده باید که خویش را آماده تا برای دو ماه عزا کنیم  

گواه سینۀ عشق ست، داغدارى ما به باغبانى درد است، لاله کارى ما به راه خیزش ما، گر چه نیزه کاشته‌اند جوِى نکاسته از شور تکسوارى ما