در محرّم ثمر عشق و وفا را دیدم

حاصل کوشش یاران خدا را دیدم

عشق پرواز که در بالِ نگاهم گل کرد

صحنۀ پر تپش کرببلا را دیدم

هر آینه بانوی مقرب زینب!

نزدیک‌ترین آینۀ رب، زینب!

گفتیم وفادارتر از هرکس کیست؟

دیدیم سلیم گفت: زینب، زینب...

بالا ببر از دوشم سرو چمنم را

در قاب فلک سایۀ وجه حسنم را

ای زینت آغوش من ای فجر غزل‌خوان

پرواز بده بال قصیدت شدنم را

خورشید نجابت و ادب یا زینب

با فضل و وقار، منتجب یا زینب

در اوج شکوه مثل کوهی بانو

هستی تو عقیله العرب! یا زینب

رگ‌های غیرت علوی در تب قیام

باید به قلب فاجعه زد تیغ انتقام

آشوب درد و داغ عطش سوخت باغ را

من باشم و حرم نبرد جرعه‌ای به کام؟!

ما ریزه خوار سفرۀ احسان زینبیم

مدیون لطف و فضل ِ فراوان زینبیم

بال ملخ به شانۀ چشم فقیر ماست

عمریست مور مُلک سلیمان زینبیم

ما را پیام خطبۀ زینب نجات داد

شکر خدا که جمله مسلمان زینبیم

ایوب دل شکستۀ با آن همه مقام

 شاگرد درس صبر دبستان زینب است

 هرگز نگو که چادرش آتش گرفته است!

 این شعله‌های خیمه، گلستان زینب است

ای آینۀ عصمت زهرا! زینب

در صبر و وفا بدون همتا! زینب

تو محرم رازهای مولا بودی

چون فاطمه ای ام ابیها! زینب

ای صبرتو چون کوه در انبوهی از اندوه

طوفان بر آشفتۀ آرام وزیده

ای روضه‌ترین شعرغم انگیز حماسه

ای بغض‌ترین ابر به باران نرسیده

گفته بودم که دیر یا زود از

راه می‌آیی و مرا با خود

بعد یک سال و نیم خون گریه

می‌بری تا وصال خود، تا خود

پُر است اینجا پری آتش گرفته

لباس و مَعجری آتش گرفته

شنیدم روضه‌ات را بار اول

خودم از دختری آتش گرفته

السّلام ای فاطمه امّ البنین

السّلام ای بانوی دنیا و دین

السّلام ای همسر شیر خدا

مادر عبّاس، شمشیر خدا