باز چشم من چه خواب دیده است؟
باز دست من چه آفریده است
صخره‌ای سیاه با شقاوتش
دست و پای آب را بریده است
مواج‌ترین خاطرۀ دریا شد
مَشک و علمش قبلۀ ماهی‌ها شد
می‌برد به دندان همۀ دنیا را
تاریخ، میان دست‌هایش جا شد
می ـ بزن، مستانگی کن، خورشیدهای بی‌نهایت را
شاید بگیرد نینوا گاهی، عطر غریب آشنایت را
سجاده‌ها باران نمی‌خواهند، چشم‌انتظار دیدن ماهند
شاید غروب آمده پایین‌تر، از نیزه سرهای جدایت را
در کرب و بلا، پیمبری می‌بینم
بر منبر خون ِ دل، سری می‌بینم
طوفان بزرگ دیگری در راه است
انگار حسین دیگری می‌بینم
آنکه با خلقت توهرچه که بود آورده
جبرییلش به سجود تو سجود آورده
نه...غلط گفتم از آغازخدا با نورت
نه فقط آنچه که بود آنچه نبود آورده
نه مثل ساره ای و مریم! نه مثل آسیه و حوّا فقط شبیه خودت هستی! فقط شبیه خودت زهرا!
اگر شبیه کسی باشی، شبیه نیمه شب قدری شبیه آیۀ تطهیری! شبیه سورۀ اعطینا!
شناسنامۀ تو صبح است، پدر تبسّم و مادر نور سلام ما به تو ای باران، سلام ما به تو ای دریا!
از تیغ ، دم حسین را میفهمی
بوی حَرم حسین را میفهمی
با لهجۀ سرخ زینبی در روضه
تو جنس غم ِ حسین را میفهمی
بدون کفش و کلاه
بدون تیغ و سلاح
امیر بود ولی چون اسیر می‌آید
چه هیبتی دارد
یکی ست اما انگار لشکر آمده است
سلام آزاده
گذاشت مادر تو اسم بامسمایی
برای تو ای حُر
او راز رشیدی است که باید فهمید
مضمون بعیدی است که باید فهمید
او خون خدا و بای «بسم الله» است
قرآن شهیدی است که باید فهمید
باز می‌گردد ز عاشورا چه تنها ذوالجناح حرف‌هایی سرخ دارد با دل ما ذوالجناح از عطش می‌آید این گیسو پریش بی‌قرار دارد از دریا نشانی هیچ آیا ذوالجناح؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
