که جن و انس بفهمند کار ما با توست تمام هستی مایی فقط خدا با تو است

هفت آسمان، مسخر عرفان ناب تو

هفت آسمان، محیط شهود جلالی‌ات

دور این میکده‌ها، جوی روان بیشتر است

هر کجا صحبت جانان شده، جان بیشتر است

اشک باید به روی گونه سرازیر شود

آب را گر بچکد قیمت آن بیشتر است

نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی

به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی

نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی

به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی

نشسته سایه‌ای از آفـتاب بر رویش

به روی شانه‌ طوفان رهاست گیسویش

ز دوردست‌، سواران دوباره می‌آیند

که بگذرند به اسبان خویش از رویش

هستی اش را داد تا محفوظ باشد معجرش

مثل کوهی ماند پای اعتقاد و باورش

وقت بیرون رفتن از خانه، حسین و مجتبی

با یل ام البنین بودند در دور و برش

شرمنده‌ایم! عاشق و دلداده نیستیم باید قبول کرد که آماده نیستیم   گیرم قسم به اسم شما کم نمی‌خوریم! خلوت‌نشین گوشه‌ی سجاده نیستیم  

در آسمان بغض عجیبی دیده می‌شد خورشید با خورشید نو، تابیده می‌شد

خون آن زمان بر روی ابری موج می‌زد وقتی که خون بر آسمان پاشیده می‌شد

ملائک گریه می‌کردند با ما اَربعینش را

خدا شش گوشه کرد از روز عاشورا زمینش را

رسیده جبرییل از آسمان در بعثتِ حضرت

تسلّی می‌دهد تا روز عاشورا اَمینش را

نزدیک می‌شوم به صدای ابوعلی

دلتنگ روضه، زمزمه‌های ابوعلی

پینه به دست و سینه ستبر و سپیدموی

خاکی و ساده، مثل عبای ابوعلی

دردهایم اکثرش روزی به درمان می‌رسد

یوسف گم گشته هم روزی به کنعان می‌رسد

اربعین که بسته شد راه حرم بر روی من

ای خدا پس کی قرار زیر ایوان می‌رسد؟

هرکسی با هر عقیده، هرکسی با هر مرام

راه افتاده برای خاکبوسی امام

آمدند از شیعه و سنی و نصرانی و گبر

پا به پای اربعینی‌ها به قصد یک سلام