نزدیک می‌شوم به صدای ابوعلی

دلتنگ روضه، زمزمه‌های ابوعلی

پینه به دست و سینه ستبر و سپیدموی

خاکی و ساده، مثل عبای ابوعلی

پیری که زیر بار غم تو خمیده شد

قربان قامت و قد تای ابوعلی

می‌شد ترنم لبم «احلی من العسل»

شیرین‌تر از عسل شده چای ابوعلی

می‌سوخت در غم تو و می‌زد شرارها

آتش رسد به چه؟ به کجای ابوعلی؟

پرسیدم از علی که فدای حرم شده

می‌گفت صد علی به فدای ابوعلی!