دوباره روی لبم ذکر یا رضا دارم

به سر دوباره هوای بهشت را دارم

گدایی از ازل انگار بوده در خونم

همیشه چشم به دست کریم‌ها دارم

السلام ‌ای آنکه دل‌ها زیر پایت ریخته

حق، جنان را زیر پاهای گدایت ریخته

مدح تو ارباب رویائی، خوراک شعرهاست

بس که مضمون در کف صحن و سرایت ریخته

تشکر ز خالق نهایت ندارد

که حمد خداوند، غایت ندارد

بزرگی و الطاف و احسان سبحان

به رحمت و نعمت، نهایت ندارد

روسیاه آمدم، فقیر توام

تشنۀ جامی ‌از غدیر توام

در دو عالم شریف و محترمم

تا زمانی که من حقیر توام

در ظل روزگار شما، یا ابالحسن

هستیم ریزه‌خوار شما، یا ابالحسن

چون شمع جان نثار شما، یا ابالحسن

آهوی در حصار شما، یا ابالحسن

از خیل دوستدار شما، یا ابالحسن

مستحقم، بده در راه خدا آقاجان

آمدم باز به امید شما آقاجان

دست تنگم، به امید کرمت آمده‌ام

رحم کن بر من افتاده ز پا، آقاجان

من بی دل آمدم که تو دلدار من شوی

غمدیده آمدم که تو غمخوار من شوی

شادم که در حریم تو افتاده بار من

آیا شود ز لطف، خریدار من شوی؟

تا خدا و دم خدایی توست

معجزات امام رضایی توست

عشق، سلطان واجب التعظیم

شغل ایرانیان گدایی توست

پریشان واژه‌هایم را ز گیسوی شما دارم

تمام شعر‌هایم را من از سوی شما دارم

ولا حول، بر آن چشم و بر آن ابرو که من وزن

رباعی را فقط از این ترازوی شما دارم

شب وصل است و باد می‌آید

دل غزلخوان و شاد می‌آید

صوت نقّارۀ شما باز از

سمت باب الجواد می‌آید

برای آمدنت نجمه بیقرارت بود

هزار سرّ مگو دید و رازدارت بود

مدینه شاهد شب زنده داری موسی

تمام بارقه‌ها نیز در مدارت بود

حس می‌کنم در صحن تو عطر دعا را

عطر توسل‌های در باران رها را

غرق اجابت می‌شود دست نیازش

هر کس که می‌خواند در این مرقد خدا را