شب اول برای روضه رفتم اذن از مادر گرفتم، با غم و مهر حسین دستور تا آخر گرفتم،

ای که اخلاص، در آمیخته با‌ایمانت  

صبر و‌ایثار، در آویخته از دامانت

روح روحانی تو از دم روح القدسی است

نفس رحمانی تو، از نفس رحمانت

من کیستم؟ فروغ سپهر امامتم

نور خدا و معنی سرّ ولایتم

هر جا که عشق جلوه کند، حُسن یوسفم

هر جا عفاف پرده کشد، راز خلوتم

در عشق، علامتى به جز زینب نیست

 در صبر، قیامتى به جز زینب نیست

آن جامه‌ی عصمتى که زهرا پوشید

 زیبنده‌ی قامتى به جز زینب نیست

زینب که على با جلوات دگرى است

 زهراى بتول در حیات دگرى است

از عشق حسین و فیض هم‌صحبتی‌اش

 او نیز سفینه النّجاه دگرى است

اى دست خدا و فوق هر دست! على!

 اى رشته‌ی کائنات در دست! على!

دست من و دامنت که امروز تو را

 قنداقه‌ی زینب است در دست على!

بر چهرۀ تابنده‌ی زینب صلوات

 بر منطق کوبنده‌ی زینب صلوات

در گریه به رخسار حسینش خندید

 بر گریه و بر خنده‌ی زینب صلوات

زینب که صفا به ملّت و مکتب داد

 در مکتبِ داد، جلوه بر مذهب داد

میراث محمّد که به زهراش رسید

 زهرا همه را به دخترش زینب داد

در فضل، محیط بی‌کرانى، زینب!

 در صبر، بسیط آسمانى، زینب!

اى خورده به سینه‌ات مدال عظمت!

 بانوى همیشه قهرمانى، زینب!

هر چند که از بار گنه روسیهیم

 با شوق به آستان تو جبهه نهیم

میلاد بزرگْ‌عمّه‌ات را مهدى!

 بر عمّۀ کوچک تو تبریک دهیم

ما جلوه به جان و دل تاریک دهیم

 با عرض تحیّت که ز نزدیک دهیم

میلاد خجستۀ تو را، یا زینب!

 بر نور دلت رقیّه تبریک دهیم

امشب که کند فخر به شب‌هاى دگر

 آورده فلک، اختر زیباى دگر

این زینب کبرى است به دامان على؟

 یا ختم رسل گرفته زهراى دگر؟