زینب نگار حجلگی حرمت حجاب

شرح حیا و معنی شرم، آیت حجاب

هر شاهدی مزین اگر از حجاب شد

افزود او ز عفت خود زینت حجاب

برای آینه بودن که انتخاب شدم

چو ماه مطلع انوار آفتاب شدم

مرا هر آینه ذخر الحسین می‌خواندند

دعای فاطمه بودم که مستجاب شدم

چون پیش زهرا محترم شد، محتشم شد

آن وقت عمری محتشم شد، محترم شد

بالا نشین شد از تواضع، چوب گردو

شد منبر علامه‌ها، وقتی که خم شد

تو بی بدیل و بزرگ و بلند والایی

که داده است خدا بر تو شأن سقایی

اگر چه مادرت ‌ام البنین بود آقا

ولی به حضرت زهرا، عزیز زهرایی

پس از حسین چگونه حیات داشته باشد؟

چگونه در دل طوفان ثبات داشته باشد؟

کسی که کرببلا رو به چشم دیده و مانده

گمان نمی‌کنم اصلا وفات داشته باشد

کیست که بر لوح قلم می‌زند؟

حول خداوند قدم می‌زند؟

کیست که در وزن نگنجیده است؟

کوه وقار است و نرنجیده است؟

در گیر و دار قائله زینب اگر نبود

شلاق بود و سلسله، زینب اگر نبود

می‌داد زجر، زجر دو چندان رقیه را

آن شب میان قافله زینب اگر نبود

کاش به این دردها دچار نمی‌‌شد

قاتل او تیغ آبدار نمی‌‌شد

تا نشود بی کسی عمه مشخص

کاش که بر ناقه‌ای سوار نمی‌‌شد

سر که به بستر گذاشت حضرت زینب

بر همه جا سر گذاشت حضرت زینب

جای پدر تیغ خورد و جای حسینش

بوسه به خنجر گذاشت حضرت زینب

پا که به دنیا گذاشت حضرت زینب

روی جهان پا گذاشت حضرت زینب

پرچم ارباب را قله به قله

برد و به بالا گذاشت حضرت زینب

دیده‌ایم ابروش را اما نگاهش را ندیدیم

مهربانی‌های در چشم سیاهش را ندیدیم

عمری از چشمان زیبایش نوشتیم و به مقتل

بارها لفظ «عَلی عَینی» به شاهش را ندیدیم

ای حرمت قبلۀ حاجات ما

یاد تو تسبیح و مناجات ما

تاج شهیدان همه عالمی  

دست علی، ماه بنی هاشمی

ماه کجا، روی دل آرای تو؟

سرو کجا، قامت رعنای تو؟