به یادت برگزینم تشنگی را

که با تو همنشینم تشنگی را

تلاش خویش را کردم که شاید

ز لب‌هایت بچینم تشنگی را

کسی مثل تو زیبارو نمی‌شد

نبودی دست دریا رو نمی‌شد

اگر دستان تو برپا نبودند

تمام آسمان «وارونه» می‌شد

دلش لبریز از احساس باشد

لبالب از شمیم یاس باشد

ادا کن حق زهرا را که عبّاس

به مهر مادرش حسّاس باشد

نثار مقدم مولا، دو تا دست

زمین افتاده از سقّا، دو تا دست

چه خواهد آورد در صبح محشر

به روی دست خود زهرا: دو تا دست

به قربان پیراهن کوچکت به زخم عمیق تن کوچکت

به زخمی که بر دوش بابا شکفت بر اندام بی جوشن کوچکت

دل، پشتِ حصار حَرمت خسته‏‌ترین است  در سایۀ دیوار تو بنشسته‌‏ترین است 

بگشا گره از بال فرو بستۀ پرواز  کاین خیل کبوتر به تو دل‏بسته‌‏ترین است 

بی سر شده‌ای و از جهان سر هستی

یک گام از عاشقان جلوتر هستی

گفتند که مسلمِ عقیلی اما

ولله که مسلم ابنِ حیدر هستی ...

از بام فتاده بام را می‌فهمد

در دام فتاده دام را می‌فهمد

لب تشنگی‌ات وقتِ شهادت یعنی

این مرد، لبِ امام را می‌فهمد

لب تشنه‌تر از جام فتادی سردار؛

در آتشِ این دام فتادی سردار!

افتاده‌تر از تو مرد در عالم نیست

این‌گونه که از بام فتادی سردار!

از هولِ شنیده‌های خود لرزیدیم

دیدی تو هر آنچه را که ما ... نشنیدیم!

ما ابرِ سترونیم و در سوگِ حسین

تنها دو سه روز بی‌صدا باریدیم

مجال گریه‌ها کوتاه کوتاه

محرم می‌رسد لب‌تشنه از راه

به یاد غنچۀ نشکفته کم کم

فرو می‌غلتد از کنج گلوگاه

باز دل را نوبت بیماری­ است                                    

ای پرستاران زمان یاری ا­ست

جستجویی از گرفتاران کنید                                  

پرسشی از حال بیماران کنید