خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
نگین عشق را خاتَم حسین است
نگارا! وارث آدم حسین است
فرشته نیست، انسانِ تمام است
بدین سان او بر این انسان امام است
تو گفتی: «بت‌پرستی ...» بُت کدام است؟
بیا، بشکن، بسوزان! بُت حرام است
بیا دریاب، اصل ماجرا را!
در آیینه ببین؛ خون خدا را!
رجز بسیار شد، مقصود گم شد
در این لا و بَلیٰ معبود گم شد
«کجایید، ای شهیدانِ خدایی!
بلاجویانِ دشتِ کربلایی!»
روایت می‌کند هر کس به رنگی
بزن بر رنگ‌ها، ای دوست! سنگی
حسین امّا نه این است و نه آن است
که او منظومۀ رنگین کمان است
به دور از شور و حالِ نینوایی
روایت می‌کند هرکس به نایی
تو امّا غایبی در های و هوشان
حسین نازنین من کجایی؟
تو گفتی: «آی مردم! این چه عشقی‌ست؟
نگارتان عرب‌زادست، عجم نیست؟»
من امّا عشق را بی‌مرز دیدم
جز این هر عشق دیدم، هرز دیدم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
