قرآن گشودم آیۀ محشر بیاورم

می‌خواستم که سورۀ کوثر بیاورم

من کیستم ز فاطمه سر در بیاورم

باید کسی شبیه پیمبر بیاورم

تو یکسره در چشم لشکر بودی و من نه

چون صاحب خلخال و زیور بودی و من نه

فهمیدم آن لحظه که نامحرم تو را می‌زد

از چند صورت مثل مادر بودی و من نه

از نسل حیدری و دلاورتر از تو نیست

یعنی پس از علی، علی‌اکبرتر از تو نیست

منطق قبول داشت که با خُلق و خوی تو

شخصی میان خلق، پیمبرتر از تو نیست

ببین که دشمنت از هر نظر کم آورده

چطور ضربه زدی که سپر کم آورده؟

بلند بودی و با تیر بیشتر هر کس

هدف گرفته تو را بیشتر کم آورده

این روزها که بوی محرم گرفته است

عالم برای داغ تو ماتم گرفته است

در روضۀ بهشت، خدا روضه‌خوان توست

جبریل هم برای تو پرچم گرفته است

زود بر انگشتر صحرا نگین انداختند

چون عقیق سرخ خود را بر زمین انداختند

مثل بارانی که مشتاق است خاک تشنه را

از فراز ناقه‌ها خود را چنین انداختند

از ازل در غمت عزادارم

روسیاهم، ولی تو را دارم

تا که دور سر تو می‌گردم

با ملائک برو بیا دارم

زینب آورد امانتی‌ها را

سر به زیر و خجالتی‌ها را

سینه‌زن‌های اکبر و اصغر

اولین بچه هیئتی‌ها را

چرا بریده بریده است گفت‌وگوی رباب

مگر که تیر سه شعبه است در گلوی رباب

دو قطره‌اش نرسیده به حنجر طفلش

چگونه آب شود مایۀ وضوی رباب؟

یک شب جمعه جایتان خالی

خواب دیدم که پر درآوردم

دست در دست آسمان رفتم

کف العباس سر درآوردم

گفتن ندارد

کوچه شلوغ و جای یک سوزن ندارد

نامرد مردم

حق علی و فاطمه خوردن ندارد

نگفتنی ست غم بی شمار انگشتر

چنان عقیق شدم داغدار انگشتر

به مشک طعنه زده در میان قحطی آب

خوشا به حال لب آبدار انگشتر