اول تو را سرود لبم انتها لبم

از شوق پر کشیدن سویت لبالبم

در سینه‌ام محبت و بر لب ثنای تو

صد آفرین به سینه و صد مرحبا لبم

رسیده موج موهایت به دست خستۀ ساحل

به دنبال تو می‌گشتم تمام این چهل منزل

به تو حق می‌دهم با سر به سوی دخترت آیی

که یک عاشق شبیه تو ندیدم شاه دریادل

اول شعر که یارب بشود خوب‌تر است

عشق بازی به دل شب بشود خوب‌تر است

هرکسی در پی وصل است بگویید به او:

با توسل که مقرّب بشود خوب‌تر است

عمو عباس، سرم درد می‌کنه

عمو جون بال و پرم درد می‌کنه

شبا وقت خوابیدن کلافه‌ام

جای سنجاق رو سرم درد می‌کنه

مبتدای زندگی من خبر از پیری است

حال موهایم پدر آشفته از درگیری است

فعل إضرب را مؤکد من چشیدم در مسیر

یک تمیزش در دهان، دندان لق شیری است

در دو روز زندگی غربت فراوان دیده‌ام

بارها از پیکر خود، رفتن جان دیده‌ام

از غروب روز عاشورای سال شصت و یک

بر دل زهرایی‌ام زخمی نمایان دیده‌ام

سالار کاروان پر از یاسمن، حسین

جمع صفات و خاتمۀ پنج تن، حسین

دلدار مصطفی و علی و حسن، حسین

خواب یاران، استخوان در گلو یعنی همین

غافلیم و حاصل دوری از او یعنی همین

عمرمان طی شد به فکر آرزوهای بلند

سکر جهل آرزو در آرزو یعنی همین

ای روح عشق، معنی خلد برین، حسین

راز و نیاز روز و شب راغبین، حسین

ما در کنار تو همه آسوده خاطریم

واضح ترین تجلی حِصن حَصین، حسین

پنهان کنم چگونه هویدایی تو را؟

یا بین سینه شرح دل آرایی تو را؟

ظرف مرا شکستی و حالا نشسته‌ام

تا رو کنم حکایت لیلایی تو را

بندۀ نفسم شدم، سوز و نوایم رفت، رفت

از نفس افتادم و حال دعایم رفت، رفت

غفلتم توفیق توبه کردنم را برده است

از قنوتم رَبَّنٰا إغْفِرْ لَنٰایم رفت، رفت

دلیل دارد اگر سر به زیر و غمگینم

نمانده باطنی اصلا به ظاهر دینم

نگاه کردم و دیدم تمام شد عمرم

هنوز جاهلم و بندۀ شیاطینم