رسیده به گوشم صدای محرم

سیاهی خریدم برای محرم

هوای غریبی دلم را گرفته

هوای حسین و هوای محرم

بسم حق، بسم محمد، بسم سلطان نجف

سینه‌ام آتش گرفت از داغ هجران نجف

تشنه‌ام من، تشنۀ خورشید تابان نجف

«گر زبانزد هست گرمای بیابان نجف

می‌‌دمد خورشید از چاک گریبان نجف»

گیرم هزار کعبه خدا خلق می‌‌نمود

چنگی به دل نمی‌زد اگر مرتضی نبود

شایسته است رو به نجف، عاشق علی

شب را سحر کند همه در حالت سجود

مادرش فاطمه است بی تردید

نوکر و خادم حسین و حسن

عاقبت غنچه می‌‌دهد روزی

بین این خانه، خار این گلشن

بسم‌الکریم من هو إحسانه قدیم

ما را نگار، کرد به میخانه‌اش مقیم

بوی لباس خونی ارباب می‌‌رسد

صوت حزین مادر سادات، بگذریم

محکوم بر نقض است عهد «بی وفا» حتما

جا می‌‌زند در وقت سخت ابتلا حتما

مردان کوفه غالبا این گونه می‌‌باشند

این خلق و خو حاکی است از صد ماجرا حتما

سرتاسر محله‌مان غرق ماتم است

حرف از حسین و زینب و ماه محرم است

دیدم میان کوچه جوانی پر از شعور

حی علی الْعزا به لبش بود، غرق شور

حس من این است: هردم بی وفاتر می‌‌شوم

دائما از یوسف زهرا جداتر می‌‌شوم

اشک‌هایش را نمی‌فهمد دل آلوده‌ام

هر چه یادم می‌‌کند، بی اعتناتر می‌‌شوم

دوباره بغض و کمی آه، علتش این است

حرم نرفته بمیرم؟ خجالتش این است

«سلام می‌‌دهم از بام خانه سمت حرم

ببخش نوکرتان را، بضاعتش این است»

آمدی با سر آمدی، چه کنم؟

بین تشت زر آمدی، چه کنم؟

هر دو دستم شکسته، اما تو

با دو چشم تر آمدی؟ چه کنم؟

تاب و تبم، ذکر لبم هر دم رقیه است

زیباترین نام در این عالم رقیه است

از فتنه‌های این زمانه در امانم

تا آن زمان که محور دینم رقیه است

رحمت بی وقفه‌ای ایجاد شد

آمد و عرش خدا آباد شد

خانۀ موسی بن جعفر شاد شد

غصه و غم از دلم آزاد شد