چشمش به سحر بود، تعجب دارد؟

دنبال قمر بود تعجب، دارد؟

عباس اگر نیست تعجب نکنید

عباس اگر بود تعجب دارد

غم تا غم یار است، از غم خیر دیدیم

از گریه و از آه و ماتم خیر دیدیم

هر وقت دم دادیم تو بر ما دمیدى

ما بین دم دادن دمادم خیر دیدیم

اگر چه بال و پر ناتوانمان دادند ولی برای پریدن زمانمان دادند

خبر دهید دوباره به بال فطرس‌ها مجال پر زدن آسمانمان دادند

گفتم امّ‌البنین دلم پا شد

گره‌هایی که داشتم وا شد

مادر آب را صدا زدم و

خشکسالم شبیه دریا شد

آنقدر آمدند و گرفتارتان شدند

خاک شما شدند و هوادارتان شدند

زیباترین اهالی دنیای عشق هم

یوسف شدند و گرمی بازارتان شدند

لطف شماست اینکه تمامی انبیا

بالاتفاق سائل دربارتان شدند

رفتی و با رفتنت چه بر سر من رفت

هر چه توان داشتم ز پیکر من رفت

پشت و پناه یکی دو روزۀ من، نه!

یک جبل الرّحمه از برابر من رفت

این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است

این چشم نیست، چشمه‌ای از حوض کوثر است

ظرفِ نزولِ رحمتِ پروردگار شد

چشمی که پای مجلس این روضه‌ها، تر است

حال ما خوب است وقتى چشم ما براین دراست

بى کریمان بدتر است و با کریمان بهتر است

برنمی‌گردد دگر این شب نشینی‌هاى ما

قبر مادر پیش رو وعمر ما پشت سر است

بهترین فیض را به من دادند

به سوالم جواب لن دادند

عاشقان وصال تو اول

به مکافاتِ عشق تن دادند 

صحرا به صحرا، کو به کو، داریم نم نم می‌رویم

پشت سر هم، دم به دم ، آدم به آدم می‌رویم

ما هر دو عالم را به این معراج دعوت می‌کنیم

از این سوى عالم اگر آن سوى عالم می‌رویم

راهى شدن، دریا شدن، یعنى کمال قطره‌ها

ما هم به راه افتاده‌ایم و جانب یم می‌رویم

تو آن هفتمین قبلۀ باوری

امام پس از موسی جعفری

تو در امتداد علی نازلی

تو رودی و دنبالۀ کوثری

بیچاره دستی که گدای مجتبی نیست  یا آن سری که خاک پای مجتبی نیست بر گریۀ زهرا قسم مدیون زهراست چشمی که گریان عزای مجتبی نیست