بحریه بنت مسعود خزرجی؛ شیرزنی است که پس از شهادت همسرش در رکاب امام حسین (ع)، به این نیز بسنده نکرده و پسر نوجوانش را برای جا‌ن‌نثاری در راه امام حسین (ع) تشویق می‌کند.

در دو بحر طویل سروده غلامرضا سازگار مشاهده می‌شود که گویی امام حسین (ع) برای خود مرثیه‌خوانی می‌کند در عین حالیکه در کلام ایشان عزت نفس، ذلت‌ناپذیری و استواری در وصول به هدف وجود دارد.

از جمله گزارشگران واقعه کربلا که در سپاه کوفه مسبب هولناک‌ترین فجایع شدند، هانی بن ثبیت حضرمی است که جزو 10 سواری بود که به دستور عمر سعد بر پیکر مطهر شهدای کربلا تاختند.

 سعید بن عبدالله حنفی از جمله محافظان امام حسین (ع) در ظهر عاشورا و در حین اقامه نماز بود که شخصاً در مقابل ایشان ایستاد تا حمله سپاه دشمن و تیرهایی که به سمت ایشان رها  شد را به جان خریده  و گزندی به امام نرسد.

قره بن قیس سرباز تحت فرمان حر بن یزید ریاحی بود اما با وجود آنکه یک بار حبیب بن مظاهر او را به یاری امام دعوت کرد و یک بار نیز شاهد پیوستن حر بن یزید به امام حسین (ع) بود، اما همچنان در لشگر دشمن باقی ماند.

عبدالله، عثمان و جعفر سه برادر دیگر عباس بن علی پیش از برادر خود در نبرد با سپاه عمر سعد به شهادت رسیدند.

حمید بن مسلم از جمله افراد حاضر در سپاه عمر بن سعد است که به سبب کثرت نیروها به دور از کارزار و درگیری جنگی به ثبت وقایع این روز بزرگ می‌پردازد که البته گزارش های او محل رجوع مقتل‌نویسان بزرگی همچون ابومخنف است.

 سیدحمیدرضا برقعی؛ شاعر آئینی در قالب بحرطویلی موجز که می توان آن را «تو خودت کرب و بلایی» نامید، تصویری از واقعه کربلا را به محضر امام زمان (عج) ارائه می‌دهد، تصویری که خود معترف است وجود مقدس مهدی (عج) اشراف تمام و کمال به آن دارد.

هنرمند نقال و پرده‌خوان با استناد بر آنچه که در پرده نقاشی قهوه‌خانه‌ای درباره مقاتل عاشورا نقش بسته است، روایتی مصور و جذاب و پرکشش از سلحشوری امام حسین (ع) و یارانش به مخاطب ارائه می‌کند.

برخی از مردان بنی‌اسد در رکاب امام حسین (ع) جنگیدند، بعضی از آنها در سپاه کوفه علیه ایشان شمشیر کشیدند  و گروهی دیگر که بی‌طرفی خود را اعلام کرده بودند، اجساد شهدای دشت کربلا را دفن کردند.