یا که خدا به خلق پیمبر نمی‌دهد

یا گر دهد پیمبر ابتر نمی‌دهد

حتی اگر چه فیض الهی به هیچ کس

غیر از رسول سوره‌ی کوثر نمی‌دهد

دختر در این قبیله تجلّی کوثر است

بی‌خود خدا به فاطمه دختر نمی‌دهد

جهان ز مولد زینب چو خویشتن آراست

عنایت ازلی جلوه کرد از چپ و راست

زنی چگونه زنی فخر عالم و آدم

زنی که چون پدر و مام عروه الوثقی است

ولیّه الله و عین‌الله و لسان الله

زنی بزرگ که الگوی دانش و تقوا است

آرامش زیبای دو دریاست نگاهش

این دختر آرام و صبوری که رسیده

از شوق، علی سفره به اندازۀ یک شهر

انداخت، به شکرانۀ نوری که رسیده

آنان که مشق اشک مرتب نوشته‌اند

با خط عشق این همه مطلب نوشته‌اند

آنان که بال گریه درآورده‌اند را

هم دوش انبیاء مقرب نوشته‌اند

خالق ز نـور آل علی کوکب آفـرید

با یُمن آل فاطمه روز و شب آفرید

روز ازل «اَلَسـتُ بِرَبّک» چـو گفـت حق

«قالوا بَلی» شنید و سپس منصب آفرید

قصد کرده است خدا جلوۀ دیگر بکشد

سورۀ مریمی از سورۀ کوثر بکشد

بگذارید همین جا به قدش سجده کنم

نگذارید دگر کار به محشر بکشد

ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺁﻥ ﮔﺬﺭی ﻛﻪ ﺧﻄﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ می‌شود ﻗﺴﻤﺖ ﺁنکه ﺟﮕﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ

قیمت عبد به افتادن در سجاده ست

ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ ﺣﺮﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺯﺭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ