دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
زبان حال حضرت زینب (س)

تشنه لبا! به آب مهر تو سرشته شد گلم چون بکَنم دل از تو و چون ز تو مهر بگسلم؟

گرچه بلای دوست را از سر شوق، حاملم «بار فِراق دوستان بس که نشسته بر دلم»

بند دهم گوهرمهر

شه را غریب دید چو عبّاس،‌ با شتاب

آمد به استضائه چو مه پیش آفتاب

 

گشتند رو به رو چو علمدار و شاه، شد

از این قِرانِ مهر و مه، آشوب و انقلاب

ساقی حق

ای تشنۀ عشق روی دلبند برخیز و به عاشقان بپیوند  

در جاری مهر شستشو کن وانگاه ز خون خود وضو کن   

رو جانب قبلۀ وفا کن با دل سفری به کربلا کن

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×