نبی ما محمد گاه گاهی

به اقلیم یمن بودش نگاهی

ندانم اندر آن صحرا چه دیدی

کزو بوی خدا را می‌شنیدی

آمد آن عید همایون فر فرخ دستور

که زمین غرق نشاط است و زمان موج سرور

همه ذرات جهان رقص کنان چرخ زنان

همه آفاق پر از ولوله و شور نشور

ای که در پیکر خونین شریعت، جانی

جان فدای تو که هم جانی و هم جانانی

کشتۀ راه خدا، سید و شاه شهدا

افتخار بشر و تاج سر انسانی

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو

دیوانه‌وار، آمده‌ام تا به قتلگاه

وقتی به استغاثه شنیدم، صدای تو

نقدینه‌ای که داشتم از اشک و خون دل

تقدیم کرد، دیده به گنبدنمای تو

پایان کعبه، کرب و بلا بود راه ما

آری حسین می‌دهد آخر پناه ما

خون خدا به کرب و بلا بود و حاجیان

در راه کعبه، وای بر این اشتباه ما

نازم آن زنده شهیدی که بر داور خویش

سازد از خون گلو تاج و نهد بر سر خویش

تا دهد صبح ازل هدیه به سلطان ابد

به سر دست برد نعش علی اکبر خویش     

من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم

زیبا گل دامان گلستان حسینم

افسرده گل پرپری از گلبن زهرا

یا طفل نوآموز دبستان حسینم

جمال سردر این مسجد است نام حسین

که این نماز بود قائم از قیام حسین

نه زیب مسجد ما گشت نام اقدس او

که زیب و زیور عرش خداست نام حسین

ای حرمت قبلۀ حاجات ما

یاد تو تسبیح و مناجات ما

تاج شهیدان همه عالمی  

دست علی، ماه بنی هاشمی

ماه کجا، روی دل آرای تو؟

سرو کجا، قامت رعنای تو؟