سلام حضرت بانو گدا نمی‌خواهی؟

عزیز ضامن آهو، گدا نمی‌خواهی؟

دلم گرفته به غم خو، گدا نمی‌خواهی؟

شدم اسیر هیاهو گدا نمی‌خواهی؟

شکر بر منّت خدا داریم

باز هم شوق ربّنا داریم

ما ز یمن حضور سبز شما

دلی از عشق با صفا داریم

ای جمالت بهار، معصومه

کرمت ماندگار، معصومه

یادگار امام هفتم ما

ای رضا را قرار، معصومه

پر می‌کشد مرغ دلم سمت حرم بانو

دیر آمدم، دیر آمدم، دیر آمدم بانو

آرامم و با هر قدم گم می‌شود انگار

در من هیاهوی خیابان ارم بانو

تو مسیحا زاده اما دختر موسی شدی

مریم قدیسۀ ذریۀ طاها شدی

یک نخی از چادرت مانند کعبه محترم

قبلۀ عرشی ترین سجادۀ دنیا شدی

هرکس به احترام مقام تو خم نشد

آقا نشد، بزرگ نشد، محترم نشد

دل خسته بود و راهی این آستانه شد

دل خسته بود و راهی باغ ارم نشد

حکم کردند که بی عشق، نفس مذموم است

شکر این سینه به عشق ازلی محکوم است

از رضایی شدن تک تک ما معلوم است

دل مسلمان شدۀ فاطمۀ معصوم است

ای روزهای تار‌، ای شب‌های دور از ماه

ای بیقراری‌های دائم با دلم همراه

ای بغض‌هایی که می‌آیید از سفر ناگاه

باری اگر شوق سفر دارید، بسم الله

چیست جان؟ جان نثار معصومه

چیست گل؟ از تبار معصومه

صلوات و سلام آل رسول

هدیۀ ما نثار معصومه

باز بحر کرم، تلاطم کرد موجى انگیخت نام آن قم کرد

تا خط روشنى نگردد گم سر بر افراشت آیتى از قم