دید خود را در کنار نور و نار

با خدا و با هوا، در گیرودار

در حدیث نفْس بود و گفت‌وگوی

نور و ظلمت می‌کشانْدش از دو سوی

لشکری هم‌راه حرّ بن یزید

بهر استقبال شه از ره رسید

دید شه از قوم، احساس عطش

از عطش مشرف همه بر حال غش

ای هواخواهان جان‌باز حسین!

هم‌دم و هم‌راه و هم‌راز حسین!

ای ز جان‌بگْذشتگان کربلا!

ای به خون‌آغشتگان کربلا!

بر سرم افتاده هفتاد و دو شور

در دلم افتاده هفتاد و دو نور

می‌سزد هر لحظه هفتاد و دو بار

بر لب آرم وصف هفتاد و دو یار

بزم‌آرای قضا در کربلا

چون صلا زد عاشقان را بر بلا

تشنگان باده‌ی جام الست

آن بلا‌جویان مست می‌پرست،

باز یاد آمد مرا، ای اهل دین!

از «غلام ترک» زین‌العابدین

او که شمع محفل اهل ولاست

هر دل پاکی به یادش، کربلاست

چون به «دارالعشق»، یعنی کربلا

بار افکندند ارباب ولا

هر که از آن وعده‌گاه افتاد دور

عشق کردش جذب تا یابد حضور

روز عاشورا چو قوم دین‌تباه

حمله‌ور گشتند بر خرگاه شاه،

گرم شد بازار هفتاد و دو تن

مشتری، ‌حق؛ جنس،‌ جان؛ جنّت، ‌ثمن

بشْنوید، ای دوستان خوش‌خصال!

از «حبیب بن مظاهر» شرح حال

فیض دیدار رسول ذوالجلال

شد نصیب او چو ارباب کمال

سال‌خورده نخل بستان صفا

«مسلم بن عوسجه» آن با وفا

دید در بازار، غوغایی به پاست

صحبت از جنگ و حدیث از نینواست