سلام ما به تو ای هاجر چهار ذبیح

درود ما به تو ای مریم چهار مسیح

سپهر نور فروز سه اختر و یک ماه

عجب نه خوانم اگر مادرت به ثارالله

روح جاری به تن عاطفه‌ای

باغبان چمن عاطفه‌ای

خانه شیر خدا حیدر را

رتبه‌ی فاطمه‌ی اطهر را

ای به بنین تو درود همه

فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

باغ گل یاس سلام علیک

مادر عباس سلام علیک

ای علی را محرم اسرار یا امّ‌البنین

وی عزیز عترت اطهار یا امّ‌البنین

مرتضی را روز و شب همراز گشتی از شرف

ای وجودت چون دُر شهوار یا امّ‌البنین

نشسته مادری در خانه در سوگ پسر گرید

یتیمی در کنار او ز فقدان پدر گرید

به یثرب شمع هجران را زند پر همچو پروانه

به یاد شمع رخسار پسر شب تا سحر گرید

بانوی آفتاب و زلال سپیده است

صبر و صفا و مهر و وفا آفریده است

او مثل زینب است که در وادی طلب

هر خار بوده است به پایش خلیده است

دوباره غربت و اندوه آشنای بقیع

غروب و گریه‌ی یک زن به شانه‌های بقیع

صدای نوحه می‌آید از آشیانه‌ی باد

گمان کنم که تو باشی غزلسرای بقیع

گر چه از داغ فروغ دیده‌ام با غم قرینم

لیک افزون‌تر غمین در فُرقت سلطان دینم

شادمان باشم که خورشید عطش را شد علمدار

ساقی گل‌ها فدا شد در ره آن نازنینم

تو، به علی همسری امّ‌البنین

همسر آن سروری امّ‌البنین

بر حسنین و زینبین علی

فاطمه‌سان مادری امّ‌البنین

من که اشک دیدگان را همچو دریا کرده‌ام

سینه را سوزان ز داغ پور زهرا کرده‌ام

بر سپهر دیده‌ام اختر فشانم روز و شب

ماه را قربانی خورشید طاها کرده‌ام