ای تو شمع انجمن امّ‌البنین

شاهد افروختن امّ‌البنین

ای ز بعد فاطمه چون فاطمه

از برای بوالحسن امّ‌البنین

یک چشم می‌کشد به روی خاک عکس آب

یک دست می‌زند به فلک نقش ماهتاب

عکس چهار قبر کشد مادری به خاک

هر روز زائر است در این قطعه آفتاب

وقتی تو دل نازکتر از ابر بهاری

حق داری از دوری گل‌هایت بباری

تو همچنان شمعی که بعد از آن وقایع

کارت شده یک عمر تنها گریه، زاری

گفتم امّ‌البنین دلم پا شد

گره‌هایی که داشتم وا شد

مادر آب را صدا زدم و

خشکسالم شبیه دریا شد

السلام ای مادر عشق و ادب

همسر شایستۀ شاه عرب

السلام ای نور ایمان و یقین

مادر عباس یا امّ‌البنین

روح ادب حضرت امّ‌البنین

بر تو و اندیشۀ تو آفرین

ای سحر آیینۀ لبخند تو

صبح در اندیشۀ پیوند تو

کیستی ای در سخن پنهان شده؟

شعر عاشورائیان را جان شده

کیستی ای زن؟ زنان را افتخار

کیستی ای از قبیله یادگار؟

روز و شب دیدۀ تر دارم من

منتظر بهر علمدارم من

چند روزی است کزو بی‌خبرم

از فراق و اَلمش خون جگرم

من ره‌آورد الست داورم

من امیرالمؤمنین را همسرم

خلقت من با مسمّا بوده است

صنع من سر معمّا بوده است

قدیسۀ مکرمه بانوی آفتاب

مستورۀ عفیفه، سراپردۀ حجاب

مهتاب آسمان ادب در محاق نور

سایه‌نشین عرش علی روی بال محور