می‌رود به محفل امیرها، پا به پای غربت اسیرها

می­‌رود به طبل کوبِ کوفه و ... بزم کل کشیدن نفیرها

می‌­رسد به دیرها و دارها، می­‌رسد به مجلس قمارها

کینه‌­ها نشسته­‌اند سر به سر، با سری مقابل سریرها

عید است و من شراب زاده عازم به خُمم به عزم باده

می زاده اگر شراب نوشد در دیدن خویشِ خویش کوشد

 گر همی خواهی که یابی دولت دنیا و دین از دل و جان باش مولای امیر‌المومنین

مُهر مِهرش بر نگین خاتم دل نقش کن تا که ملک جاودانی آیدت زیر نگین

ماییم مست جام تو یا زین العابدین

خانه خراب نام تو یا زین العابدین

هستیم مرغ بام تو یا زین العابدین

مست علی الدوام تو یا زین العابدین

پر می‌کنیم از می گلوی باده‌ها را

تا مست باشیم انتهای جاده‌ها را

بعد از دو رکعت عشق بازی باز خواندند

در رکعت سوم همان دلداده‌ها را

به نامِ ذبحِ عظیمِ روزی، که رازِ پنهانی­اش تو بودی

سفر مرا می­‌برد به راهی، که آهِ طولانی­اش تو بودی

رسیده پای زمین به ظهری، به نامۀ سرخِ سر به مُهری

که خط به خط در صدات حک شد، که لحنِ نورانی­اش تو بودی

سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو شب، خوشه‎چین خلوت تو با خدای تو ای چشم آسمان و زمین مانده خیره‎وار بر شور و جذبه‎های تو در سجده‎های تو ای دیدن قتال غم انگیز کربلا حُزنِ همیشه ساخته از ماجرای تو

ای خوشا صبحدم و روی نکوی گل سرخ

ای خوشا مستی و صهبای سبوی گل سرخ

ای خوشا اهل دل و اهل مناجات سحر

چشم چون باز نمایید به روی گل سرخ

مرغ دل باز هم غزل خوان شد

پنجمین روزِ ماه شعبان شد

دو سه روزی به کربلا رفت و

حال آمد دخیل سلطان شد

نذر تو کردم دلم را، مولای من ! بار دیگر از کوچه باغ دل من، ای روح آیینه بگذر امروز، روز بهشت است، عطر تو می‌بارد از عرش از عطر ناب حضورت، شد آفرینش معطر