تشخیص تو سخت است علی یا که رسولی؟!

پس لطف بفرما و بفرما که کدامی؟

تو مستحب الطاعه ترین واجب مایی

هر چند امامت نکنی، باز امامی

از امام از کعبه گفتی، بستی احرام دگر

بی‌امان دور علی گشتی! طواف این است این

کاش می‌شد که کمی زود زبان باز کنی

چه قدر کاش از این سینه شنیدم پسرم

نذر کردم که علمدار پدر باشی تو

علم و مشک برای تو خریدم پسرم

عمری است زیر دین جوادالائمه‌ام

محتاج کاظمین جوادالائمه‌ام

گفتم ام‌البنین، دلم پا شد

گره‌هایی که داشتم وا شد

که جن و انس بفهمند کار ما با توست تمام هستی مایی فقط خدا با تو است

شبی که سیب خدا از درخت عرش افتاد

خدا به نور خدا هدیه‌ای منوّر داد

هفت آسمان، مسخر عرفان ناب تو

هفت آسمان، محیط شهود جلالی‌ات

حسین، پیش تو انگار در کنار علی‌ست کسی چنان که تو، هرگز شبیه حیدر نیست

زلال علقمه، در حسرت تو می‌سوزد کنار آبی و لب‌های تفته‌ات، تر نیست

به زیر سایهٔ دست تو می‌نشست، حسین چه سایه‌ای و چه دستی! شگفت‌آور نیست؟

«ای ماورای حد تصور، کمال تو» بالاتر از پریدن جبریل، بال تو...

غیر از حسینِ فاطمه چیزی ندیده‌ایم   در انعکاس‌ آینه‌های زلال تو

نزدیک سایه‌های عبورت نمی‌شویم   نامحرمان عشق کجا و خیال تو؟

دعای زنده‌دلان صبح و شام یا حسن است که موی تیره و روی سپید با حسن است

حسین می‌شنوم هرچه یاحسن گویم دو کوه هست ولی کوه بی‌صدا حسن است

دور این میکده‌ها، جوی روان بیشتر است

هر کجا صحبت جانان شده، جان بیشتر است

اشک باید به روی گونه سرازیر شود

آب را گر بچکد قیمت آن بیشتر است