ملائک گریه می‌کردند با ما اَربعینش را

خدا شش گوشه کرد از روز عاشورا زمینش را

 رسیده جبرییل از آسمان در بعثتِ حضرت

تسلّی می‌دهد تا روز عاشورا اَمینش را

 قسم داده به عاشورا خدا در شطّی از آیات

قسم خورده اگر در سوره‌ها زیتون و تینش را

 شهادت بود سهم حضرت ارباب و یارانش

زمین هم می‌کشید اطراف او دیوارِ چینش را

 نوشته روی دجله با خطوط موج: «ثارالله»

فرات از شرم ساییده‌ست بر خاکش جبینش را

 چه توفانی‌ست، ابری با صدای رعد می‌گرید

کشیده روی صورت نازکای آستینش را

 فرستاده خدا از آسمان توفان نوحش را

فرستاده خدا از آسمان حَبل المَتینش را

 فرستاده خدا ارباب و وحی نهی از منکر

نگهدارد برای عالمی، ارباب، دینش را

 چه قوم نازنینی می‌روند از کربلا تا عرش

فرستاده خدا این بندگان دستچینش را

 نه تنها عاشقان حضرتش، حتّی خدا امروز

فرستاده‌ست تا کرب و بلا روح الاَمینش را