هرکس رسید پای ضریحت، شفا گرفت

راه عروج تا ملکوت سما گرفت

بیگانه کن مرا، ز خودم غرق خود نما

تا آنکه جار زنند مریضی شفا گرفت

صحن عتیق تو شده دارالشفای خلق

هرکس شفا گرفت ز دست شما گرفت

حاجت گرفته سائلت، اما نمی‌رود

از بس که از کنار تو ماندن بها گرفت

از درگه شما به خداوند می‌رسیم

بی تو نمی‌شود که سراغ از خدا گرفت

حج و منا و سعی و صفایم فقط تویی

قلبم مقابل حرم تو صفا گرفت

هرکس رسید کرب و بلا، سامرا، نجف

برگ براتش از علی موسی الرضا گرفت

هر مستمند در حرمت جزو اغنیاست

هر بی نوا کنار ضریحت نوا گرفت:

«عبد ذلیل را تو مران ایها الرئوف

از غم بیا مرا برهان ایها الرئوف»