یکی بخیل می‌شود، یکی جواد می‌شود

یکی مرید می‌شود، یکی مراد می‌شود

یکی امیر می‌شود، برای سلطنت ولی

یکی تمام عمر، عبد خانه‌زاد می‌شود

از آن دری بیا که سائلت نشسته پشت آن

بدون تو که کار و بار من کساد می‌شود

فقیر شد کسی که روز و شب گدایی‌ات نکرد

کنار توست رزق و روزی‌ام زیاد می‌شود

به اعتقاد بنده تا که هست حرز نام تو

دگر کجا کسی دخیل «و ان یکاد» می‌شود

طلایه‌دار رحمت کثیر و مهربانی است

کسی که از طفولیت رضانژاد می‌شود

ز برکت نگاه ویژۀ تو است اگر کسی

کمیت و دعبل و فرزدق و فؤاد می‌شود

به گریه گفتمت که می‌شود حرم عطا کنی؟

نگاه ذره  پرورت جواب داد: می‌شود

حسین می‌شوی و حجره‌ات دوباره شاهد

نزول کاف و ‌ها و یا و عین و صاد می‌شود

گریز می‌زنم به کربلا، ولی چه سِری است

میان روضۀ تو از هلال یاد می‌شود

بسنده می‌کنم و بیش از این جلو نمی‌روم

که حال مادرت ز فرط گریه حاد می‌شود