کاسۀ صبر من از گریه گهی پر می‌‌شود

اشک روی قاب عکس کربلا در می‌‌شود

گریۀ پاک عزای تو، مرا هم پاک کرد

آب آلوده به دریا می‌‌رسد، کر می‌‌شود

من ادب آموختم، اما نه از یک بی ادب

هرکه آمد روضۀ تو، خود به خود حُر می‌‌شود

سوختم با گریه تا این سینه شد ثابت قدم

خاک از گرمی آب و آتش، آجر می‌‌شود

رسم عالم را به هم زد عاقبت این عاشقی

بین ما دیوانه‌ها عاقل تمسخر می‌‌شود

با نگاه مادرت در اربعین کرب و بلا

از عزاداران عاشورا تشکر می‌‌شود